Περί Αυτοπροσδιορισμού

Ως προς τι καθορίζει ο άνθρωπος την προσωπικότητα του; Από πού εξαρτάται, και κυρίως, πως ορίζεται ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός της προσωπικότητας του καθενός από εμάς; Κατ’αρχήν, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι αυτόφωτοι αλλά και ετερόφωτοι. Δηλαδή, υπάρχουν άτομα ικανά να προσδιορίσουν τον εαυτό τους, και άλλα, που ελλείψει εσωτερικής αυτάρκειας προσδιορίζονται ως προς άλλους, τους οποίους συμβατικά ονομάζουμε είτε φίλους, είτε συζύγους, είτε οικογένεια (κτλ). Ο έξωθεν προσδιορισμός του ατόμου είναι φυσικά άκρατα προβληματικός. Είναι ουσιαστικά μια από τις βασικότερες πηγές κοινωνικού κομφορμισμού, και υποδούλωσης του ατόμου στα κοινωνικά νορμς έτσι όπως αυτά έχουν οριστεί από άλλους. Ο προσδιορισμός ως προς τους έξωθεν είναι εν τη γένεση του προβληματικός, αφού αποτελεί ένα κυκλικό ορισμό. Πώς θα μπορούσαμε να ορίσουμε δηλαδή την ατομικότητα στο κοινωνικό επίπεδο αν όλοι, εκ κατασκευής, προσδιορίζονταν ως προς κάποιον/κάποιους άλλους; Πολύ απλά, μια τέτοια κοινωνία δεν θα είχε να ζηλέψει τίποτα από μια μάντρα άβουλων αρνιών! Και όμως τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται συχνά, ακόμα και σε άτομα που δεν χάνουν ευκαιρία να διαφημίζουν τα πτυχία τους. Τα πτυχία και μόνον όμως δεν αποτελούν καλλιέργεια ή/και αυτοπροσδιορισμό. Είναι ένα και μόνο βήμα στο δρόμο της κοινωνικής απεξάρτησης, αλλά δεν είναι καθόλου μα καθόλου αρκετό. Έτσι λοιπόν, η πρόκληση του σύγχρονου ανθρώπου, είναι, και πρέπει να είναι, η συνεχής προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού. Η καλλιέργεια χαρακτήρα, προσωπικότητας και ιδεολογίας παρά η ένταξή του σε όσο το δυνατόν περισσότερα κοινωνικά σύνολα ή/και οργανισμούς, τα οποία ουσιαστικά αντιπροσωπεύουν το ρόλο της μάντρας. Ανεξαρτησία, ατομικότητα και ουσιαστική προσωπική ολοκλήρωση. Αυτές είναι η αληθινές προκλήσεις. Η κοινωνική κομφορμιστική ένταξη αποτελεί απλά ισοπέδωση.