Σοβαρότητα και Σοβαροφάνεια

Πολλές φορές, οι άνθρωποι συγχύζουν την έννοια της σοβαρότητας με αυτή της σοβαροφάνειας. Θα τολμούσα να πω όμως ότι τριτοκοσμικές, ψευδο-συντηρητικές, οπισθοδρομικές και αποχαυνωμένες κοινωνίες, εκτιμούν ιδιαίτερα την σοβαροφάνεια ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν (εκ κατασκευής αλλά και εξ’ορισμού) να αναγνωρίσουν την πραγματική σοβαρότητα. Με άλλα λόγια δηλαδή, η σοβαροφάνεια είναι ακόμα ένα κοινωνικό προσωπείο το οποίο χρησιμοποιούν κοινωνίες μεσαιωνικές για να θέτουν εκτός των στενών τους ορίων άτομα και καταστάσεις που δεν «είναι σοβαρά», δηλαδή που δεν αποτελούν ένα «νορμάλ» μέλος του σαθρού συνόλου. Πως θα πρέπει λοιπόν να αντιδρούν οι πραγματικά σοβαροί άνθρωποι; Το πρόβλημα είναι σαφώς πολύπλοκο καθότι οι κοινωνίες δεν είναι κατασκευάσματα άνευ περιεχομένου. Είναι τα μέλη της που συνθέτουν ακριβώς αυτές τις νοοτροπίες της μάζας με χαρακτηριστικά σοβαροφάνειας τα οποία εκτός του ότι εκφράζονται στο προσωπικό επίπεδο, αποτελούν και καθημερινό στοιχείο της πολιτικής, της πολιτιστικής και γενικότερα της δημόσιας ζωής. Έτσι λοιπόν, γεννιέται ένα φαύλος κύκλος σοβαροφάνειας, όπου οι πιο σοβαροφανείς καθοδηγούν, θέτουν πρότυπα και ενδυναμώνουν νοοτροπίες μέσω ακριβώς αυτών των σιχαμερών στοιχείων. Η ανοχή απλά ενδυναμώνει και εδραιώνει την ύπαρξή τους ενώ άμεση αντίδραση συνεπάγεται και την απόλυτη περιθωριοποίηση, κοινωνική ή άλλη. Στο τέλος όμως της ημέρας, ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ήθελε να είναι μέλος μια τέτοιας κοινωνίας όπου η υποκρισία, ο κομφορμισμός αλλά και το ψέμα ουσιαστικά της σοβαροφάνειας κυριεύει; Πολύ απλά, Κανείς!